Gökalp TOPYAN
Kadim bir inanış olan ve ilkbaharın müjdecisi, sıcaklığın artışı sayılan ilk cemrenin 19-20 Şubat’ta havaya düşmesinin ardından tomurcuklanmaya başlayan meyve ağaçları kısa sürede çiçeklere büründü. Edirne’nin özellikle TOKİ sırtları, Yeniimaret, Yıldırım, Karaağaç ile Kapıkule-İstanbul otoyolu bölgesinde mantar gibi biten konut alanlarının bulunduğu bölge üç gün içinde canlanıverdi.
Edirne ve civarında genellikle mevsimin elverdiği durumlarda Şubat ayının ikinci yarısından itibaren sırasıyla badem ve erik ağaçları çiçeklenmeye başlar. Kışın geç kaldığı bazı yıllarda meyve ağaçlarının bu erken güzel günlere aldandığı çok olsa da son yıllarda bu rutin fazla değişkenlik göstermiyor. Şubat ayının üçüncü on günlük periyodunda cemre; birer hafta aralıklarla ilki havaya (19-20 Şubat), ikincisi suya (26-27 Şubat) ve üçüncüsü de (5-6 Mart) toprağa düşer.
Vikipedi’ye göre; sıcaklığın artmasına Türk ve Altay halk kültüründe ve mitolojisinde İmre (İmere veya Emire) adı verilen cinin neden olduğuna inanılır. İlkbaharda görünüp titrek ışıklar saçarak göğe yükselir. Sonra buzların üzerine düşerek onları eritir. Oradan da yere girer. Bundan sonra ısınmış topraktan buhar yükselir. Emire baharın gelişini temsil eder. Bulgarcada Zemire olarak yer alır. Anadolu Türkçesindeki Arapçadan gelme Cemre sözcüğünün aslında bu adın benzetme yoluyla değişmiş hâli olduğu söylenebilir. İlk cemre 20 Şubat’ta havaya ve yedişer gün arayla da toprağa ve suya düşer. Zemre ise Kumuk Türkçesinde nem, buhar gibi anlamlara gelir. Tasavvuftaki kor ve ateş kavramlarının mecazi anlamları vardır. Temizlenmeyi ve yeniden doğuşu temsil eden ateş aşk kavramının yakıcılığıyla da yakından ilgilidir.