Önceki gün elektrik faturası geldi. Baktım 365 lira. Geçen ay 298 liraydı. Ödemeler çoğumuzda otomatik olarak bankadan ödenince faturalara bakan benim gibi birkaç kişi. Her ay okuyup tiksindiğim, kendimi değersiz hissettiğim o yazıyı bir kez daha okudum faturada. “Bu fatura kapsamında ilgili dönemin tüketim bedeli 774,50 TL olup 408.99 TL’lik devlet desteği sonrasında ödenmesi gereken fatura tutarı 365.50TL’dir.” Ben ne demeliyim şimdi? “Teşekkürler devletim” mi?
Bu bilgi bana tiksindirici ve iğrenç geliyor. Yoksa ben mi alınganım? Biliyoruz ki; ‘Elektrik faturaları için destek tutarı aylık 417 kilovatsaat altında kalanlar için yani düşük tüketim kademesindekilere yüzde 60 oranında uygulanır. Ancak yüksek tüketim kademesindeki kullanıcılara ise bu oran yüzde 40’tır.’Neden devlet benim tükettiğimi öder ki? İyilik mi hinlik mi? Gerçek amaç ne?
Dünyanın başka ülkesinde olmayan uygulamaları görmeye alıştık ve biz bunu nimet gibi görebiliriz.Zaten devleti yönetenlerin de isteği bu. Bize şirin gözükmek adına bizim adımıza ödeme yaparken o ödemenin bizim bugünümüzden ve yarınımızdan alındığını düşünmüyoruz.
Bu hinlik, cinlik veya kurnazlık bize şirin görünmekten öte sermayeye nakit aktarımıdır. Şark oyunu demek mi doğrudur acaba? Aynı uygulamayı köprü, tünel, otoyol, havalimanı ve maalesef şehir hastanelerinde bile yapıyor iktidar. Örneğin; 2024 yılında Çanakkale Köprüsü’nde garanti edilen araç geçiş sayısı 16.425.000.Gerçekleşen araç geçiş sayısı sadece 2.684.000. Araç geçiş sayısının yüksek gösterilmesi AKP bürokratlarının hesap bilmezliği değil, bile isteye tez zamanda ve fazlasıyla şirkete paranın aktarılmasıdır.
Köprülerin hepsi aynı işlevi görür ve fark mesafededir.Geçiş ücretlerine baktığımızda; 15 Temmuz Şehitler Köprüsü ile Fatih Sultan Mehmet Köprüsü Geçiş Ücreti 47 lira iken Yavuz Sultan Selim Köprüsü 80 lira. Çanakkale ve Osmangazi köprüsü geçiş ücreti ise 795 lira.
Neden bu fark? Uzuz geçiş ücreti olanlar devletin “devlet” olduğu yıllarda yaptığı kamusal hizmetler. Diğerleri ise “cebimizden beş kuruş çıkmadan yapılan hizmetler” olarak reklam yapılanlardır. Yani yaparken cebimizden çıkmayan para on yıllarca fazlasıyla ve maliyetin beş-on katı olarak bizden çıkar. Devlet köprülerinden de aynı ücret alınsa diyeceğim ki devlet gelir elde etmek amacıyla yüksek ücret istiyor.
Bir devlet kamusal görevi olan bazı işleri yapamayabilir, bütçesi yetmeyebilir, anlaşılır bir durumdur. Çünkü gelişmiş ülkenin standartları o işleri de kapsar. Her yere ulaşım, her yerleşim yerine elektrik ve iletişim gibi hizmetler zorunludur ama bütçe yetmeyebilir. İşte o eksiği özel şirket yapabilir. Usulüne göre ihale ve protokol yapılır. Şirket hesabını kitabını yapar yeterli kazanç elde ederse o işi yapar ki gerekirse vergi indirimi de yapılır. Devlet olarak yolcu, müşteri garantisi veremezsin. Bunu verirsen; sermayeye nakit aktarmış olursun. Hele bu hastanelere hasta garantisi olarak olursa toplumun sağlığını korumakla yükümlü bakanlık hastanelerde müşteri garantisi yaratmak için toplumu hasta etme görevi yapar. Ki sağlık bakanlarının hastane sahibi, eğitim bakanlarının özel okul sahibi, turizm bakanlarının turizm şirketi sahibi olması bir tesadüf değildir.
İşin özü; bu kurnazlıkları düşün(e)meyecek, yap(a)mayacak devlet yöneticileri gerekir bize. Bu iktidar neleri yaptığını gösterdi. Yurttaşlarının cebine daha fazla gelir gelmesi için değil de çeperimdekilerin kasasına ne kadar aktarırım hesabı ile bugünlere geldik.
‘Devletin malı deniz yemeyen domuz’ kültürü ile denizin bittiği yere geldik. Denizin bitmesinden öte denize su götüren dereleri de yok ettik. Cumhuriyetimiz Osmanlıdan kalan borçları 1954 yılına kadar ödedi. Bakalım Osmanlıcıların borçlarını ne zamana kadar ödeyecek? Bu günler bu değişime gebe. Gidişi anlamak ve müdahil olmak şart. O nedenle acil demokrasi ve acil değişim şart. Hangi partiden veya hangi makamda olursa olsun yöneticileri sorgulamak gerekli.
News
