YAŞLILIK

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Yaşlılık yani ihtiyarlık ömrün bir parçasıdır. İnsan ömrü yetmişi geçti mi yaşlılıkta başlar, yani ömrün sonbaharı. Direnme, bu böyle. Bu yaşa geldin mi başlarsın eskileri hatırlamaya, iç çekersin ‘ne güzel günlerdi’ dersin. Ozan, boşuna dememiş — Geçmiş zaman olur ki hayale cihan değer –, hakikaten değer.
Yaşlılığın en büyük sorunu sağlık sorunu. Elin ayağın tutuyorsa, başkasına muhtaç değilsen, geçim sıkıntın yoksa, ununu eleyip eleğini duvara asmışsan, seni ne enflasyon ilgilendirir, ne de üniversite sınavları, ‘umurumda mı dünya’ dersin.
Ben mi kaç yaşımdayım, doksana varmaya bir ay var. Yaşlılığın zor tarafı yalnız kalmak, kafa dengi arkadaşlar yok artık, hepsi bu dünyadan göç edip gitti, kimseyle ahbaplık edemiyorum. Vakit geçirme bazen evde kitap okumak, bazen kahvehanede gazete karıştırmak, hava iyi ise bahçemle çiçeklerle oyalanmak, bazen de Saraçlar caddesinde banklara oturup gelip geçeni seyretmek. Başka çarem yok bizim kuşaktan kimse kalmadı.
Hey gidi o eski günler, ne Cemil, ne Güngör, Tingal Yılmaz, Yahudi Nesim, Vali Orhan şimdi hiç biri yok, göç edip gittiler. Bizim zamanımızdaki çocukluğumuzda boş arsalar vardı, oralarda çeşitli oyunlar oynardık, şimdi oraları yapılar ile doldu. Çocuklara oyun oynayacak yer yok. Şimdiki çocuklar ellerinde cep telefonu, oynayıp duruyor. Bir de bilgisayar denilen alet var, onsuz masabaşı elemanı iş görmüyor. Ha sahi; yapay zekaya ne denir? Ne olduğu da tam anlaşılmış değil. Kimisi yararlı diyor, kimisi zararlı diyor, zamanla göreceğiz, tabi ömrüm yeterse. Yaşlılıkta bütün mesele boş zamanında birşeyler ile meşgul olmak. Bir köşeye oturup bön bön etrafa bakmaya başladın mı sonun kanserdir. Daha sonrası bu dünyadan göç etmek.
Yaşlılıkta en büyük sorun yalnız yaşamak, hele benim gibi tek başına. Yalnızlık iyi bir şey mi, hem iyi, hem kötü. Yalnızlığın iyi tarafı yaşantına karışan olmuyor. Kim istemez ki evlenip çoluk çocuğa karışmak, bu ahir ömrümde torunlarla oyalanmak, kim istemez. Hiç evlilik yapmadım. Acaba hata mı yaptım. Yaşlılığın yetmiş yaşından sonra başladığını yazmıştım, yetmişinde de insan epey dinçtir. Futbol oynayamasa da epey güzel aktiviteler yapar. Ben yurt dışı gezilerimi yetmiş yaşımda yaptım. Yetmişimizde de epey oyalanacak konularımız olur. Bütün mesele yetmişini bulduktan sonra mesele kendimizi koyvermemek. Yetmişini bulan nice kimseler üniversitelerde ders veriyor. Yetmişten sonra hiç olmaz ise yılda bir kere bir doktor muayenesinden geçmeliyiz, gıdamızdan fedakarlık etmemeliyiz, abur cubur yemekten vaz geçmeliyiz, bol meyve yemeliyiz, sık ve az yemeliyiz. Hareketi bırakmamalıyız, yetmişten sonraya gitmek istiyorsak, yaşlılıkta bütün mesele oyalanmak.
Yaş yetmiş oldu mu yavaş yavaş kendimizi yaşlılığa hazırlamalıyız. Mümkün olduğu kadar sütlü gıdalarla beslenmeliyiz, sabah kahvaltısını ihmal etmemeliyiz, öğle yemeklerini normal yersekte akşam yemeklerinde tıka basa doymamalıyız, hatta biraz aç kalkmalıyız, meyveyi ihmal etmemeliyiz. Bilhassa temizliğe önem vermeliyiz, hareketi bırakmamalıyız, hiç olmaz ise günde bir Km yürümeliyiz. Eğer miras bırakacağın kimseler varsa onlarında fikirlerini sorarak vasiyetname hazırlamalıyız. Gülmeyin, gülmeyin ömrünüz yeterse günün birinde sizde yaşlı olursunuz.
Bu dünya ne Sultan Süleyman’a, ne de Demirel Süleyma’na kalmıştır. Hepsi sırası geldiğinde göçüp gitmiştir. Merak etme seninde, benimde sonum böyle olacak. Çünkü yaşamın düzeni böyle doğmak, yaşamak ve YAŞLILIK…