KAPININ KOLU

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Susmayan telefonuna şöyle bir göz attı Ayşe hanım, kızıydı arayan şimdi de. Oğlunun defalarca aramasına karşın açmamıştı telefonunu, şimdi de kızı; açmadı, açmayacaktı işte.

“Kapının kolunu bile alamazsın sen ana” demişti büyük olan oğlu. Üzülmüştü oğluna. Oysa müteahhit “5 daire veririm size” demiş. “İkişer daire yetmiyor benim kızanlara ille de 2.5 alacaklar ikisi de” diye düşünürken yine sinirlendiğini hissetti gözünü sürekli çalan telefondan ayırmadan.

İki yıl önce ölen yarı felçli kocasını anımsadı çalan telefon susunca. 45 yıl sürmüştü evlilikleri. Son 7 yılında felçli haliyle bakmıştı kocasına. Kamyon şoförü olan kocasının sarhoş hallerinden ömrü boyunca çekmişti. Sefer dönüşlerinde kapıdan sallanarak girer, zor yürüyen bacakları birbirine dolanırken başlardı söylenmeye; “yıkılmadım ayaktayııımmm”. Felç gelince mecburen bırakmıştı meret şarabı.

Evlendiklerinin ilk yıllarında arka arkaya doğmuştu çocukları. Önce oğlu, sonra kızı, birer yaş vardı aralarında. Kocası kamyona biner günler sonra gelirdi, yorgun argın ve hep sarhoş.

İlk yıllar hızla geçti, çocukların okul yıllarında kocasının işleri bozulmaya başlayınca fabrika yılları başladı Ayşe hanımın. Artık fabrikada da çalışıyor, çocuklar, ev işleri hep üstünde. Yorgundu hep, hep yorgun yıllar boyunca.

Çalışmaya başlayınca paranın hesabını yapmaya da başladı Ayşe hanım. Artık çalışıyor ve kocasına sefer dönüşlerinde hesap soruyordu. Keseyi eline aldı ondan sonra. Önce kocasının biriken vergi ve Bağkur borçlarını temizledi birkaç yıl içinde. Saros’da yazlık bir kooperatife yazıldı fabrikadan aldığı tazminatıyla. Artanıyla da Kıyık’ta Bağlık’ta komşusunun iki dönüm bağ yerini aldı, zamanı gelir değerlendirilir diyerek. Ne de olsa kızanları büyüyordu, onları düşünmesi gerekiyordu.

İlk önce kocası, bir yıl sonra da kendisi emekli oldu. Arada liseyi bitiren kızanlarına sigorta başlangıcı yaptırdı. Muhasebeci uyarmıştı, “erken sigortalılık iyidir, emekliliklerinde faydası olur” diye.

Yıllar içinde kızanlarını evlendirdi, arka arkaya 4 torun gelirken biten yazlıkta yaz boyu, yaz sonrasında da evinde torunlarını da büyüttü o kadar iş güç arasında. Koca dersen hep sarhoş, her gün içer şarabını. Allahtan vur eli yoktu, içer içer güler şarkılar söylerdi karıcığına.

Kocasının öldüğü yıl başladı müteahhitler kapısını aşındırmaya. Bağlıktaki yerleri değer kazanmış, kat karşılığı almak istiyorlardı. Çocuklarına yönlendirdi pazarlık etmeleri için. İki, üç derken sonunda beş dairede anlaşmaya varıldı. Çocukları da EYT sayesinde aynı yıl emekli oluverdiler sayesinde Ayşe hanımın.

Sevindi Ayşe hanım beş daire sözünü duyunca. Kendi emekli maaşçığına kocasının emekli maaşının katkısı olsa da yıllardır eline ne geçerse torunları için harcamıştı. Komşusu çatlak Emine her sene memleketin değişik yerlerine turlara gittiği yetmezmiş gibi bir de pasaport çıkartmış Balkanları gezmiş anlatıp duruyordu her buluşmalarında. Nesi eksikti Allah’ın çatlağından. Bana da düşer bir daire onu da veririm kiraya bundan sonra artık çatlak Emine’nin peşine takılırım, o nereye ben oraya.

İkişer daire kızanlarıma, bir daire de bana olur diye düşüncesini açtığında oğlu; “Ana babamızdan kalan yer burası, senin ihtiyacın da yok artık, zaten istesen de kapının kolunu bile alamazsın” dediğinde üzüntüden bayılacak gibi olmuştu. Ama sonradan öğrenmişti komşusundan; kocadan kalan mirasa çocuklarıyla eşit hakka sahip olduğunu.

Kapının güm güm vurulmasıyla yerinden fırladı Ayşe hanım. Düşüncelerinden sıyrılıp kapıyı açtığında nefes nefese oğlu ve kızını karşısında buluverdi.

“Be ana öldük korkudan, ne bakmıysın telefonuna, hem tapuda bekliyor müteahhit bizleri, gel bi imzan var” diyen oğluna ters ters bakarak;

“Hani kapının bi kolunu bile alamıydım, nooldu şimdi de benden imza isteysiniz, atmaycam işte imzayı!”

İçerde bağrışmalar, telaşlı konuşmalar komşularının bile kapıya çıkmasına neden oldu Ayşe hanımın.

Tapuda Ayşe hanımın “bir daire bana, ikişer daire çocuklarıma ve istediğim daireyi seçerim” demesiyle yeniden hazırlanan evraklara özenerek imzasını attı Ayşe hanım. Çantasını, telefonunu ve ön gözünde iki emeklilik kartını da şöyle bir kontrol ettikten sonra; “Şimdi oldu” dedi.

Ve sonra şöyle yandan bir baktı oğluna; “Gelen yaz, bundan sonra yazlığa gelirken önce kasaba, sonra şarküteriye, markete uğramadan gelmeyin yazlığa, yeter artık löp löp yedirdiklerim size”  diyerek yalnız çıktı tapudan evine doğru…