Sıfır tolerans!

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Gürültü kaynaklı kavgalar, cinayetler çoğaldı bu aralar.

Pazar günü bu yazımı hazırlarken gazete manşetlerine bir göz atınca gördüm ki sırf gürültü yapılıyor diye son 3 gün de 8 cinayet işlenmiş sadece Ankara’da.

Hepsi de eften püften nedenlerle!

İnsanlar kibrit gibi oldu sanki.

Sadece konutlarda gürültü kavgası da değil, trafikte de her dakika nahoş bir şey yaşanması an meselesi.

İncir çekirdeğini doldurmayacak nedenlerle kavgalar, yaralamalar, cinayetler yaşanıyor artık.

Hoşgörü falan hak getire!

Kim neyi paylaşamıyor Allah aşkına?

Yazık günah değil mi giden canlara, sönen, söndürülen ocaklara!

Ne ara ve neden böyle olduk?.

Oysa, komşumuz açken tok yatamazdı büyüklerimiz.

Çarşıya pazara giderken bir ihtiyaçları olup olmadığı sorulurdu komşulara.

Yaşlıların elindeki yükü alıp, evine kadar da taşıyan çocuklardık.

Birçoğumuz okuldan sonra komşularımızda geçirirdik günümüzü.

Komşu annelerin üzerine yağ, salça sürüp elimize tutuşturduğu bir dilim ekmek pirzoladan bile daha değerliydi bizim için.

Televizyonun olmadığı, tek eğlencenin; radyo dinlemek, bir hanede toplanıp da tombala, isim- şehir oynamak, çekirdek çitletmek olan o güzel akşamlarda ne kadar da mutluyduk komşularımızla.

Birbirimizin odun-kömürlerini kömürlüklere taşımak bile eğlenceye dönüşürdü.

Bir yere giderken anahtarlarımızı verir, helalleşir, evlerimizi, evde bıraktıklarımızı emanet ederdik birbirimize.

Ya şimdi?

Karşı komşumuzdan bile haberimiz olmadan yaşıyoruz dört duvar arasında.

Bırakın birbirimizin sesine gürültüsüne, kapılarımızın gıcırtısına bile tahammülümüz kalmadı nedense.

Yazık ve günahtan başka; ayıp, hem de çok ayıp!