GÜLİSTAN ŞENYURT : AMATÖR SPORLARIN BABASI-3-

2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İsmail DEMİRAY yazdı…

(ÖNCEKİ GÜNDEN DEVAM)
Sporun her yerinde vardı babam. Bütün amatör spor müsabakalarını takip eder, fotoğraflar çeker, notlar alır, yerel basına haber geçer, spor konusunda köşe yazıları yazardı.

FUTBOL, BASKETBOL, VOLEYBOL, HENTBOL, BOKS, GÜREŞ
Sadece futbol değil, bütün branşları takip ederdi. Özellikle Tuncaspor’da basketbol, voleybol, hentbol, boks, güreş branşlarının da kurulmasında ön ayak olmuş, Edirne’de futboldaki başarılarının yanında diğer branşlarda büyük başarılar kazanmasına neden olmuştur Tuncaspor’un.
Futbolda Tuncaspor’da zaten büyük bir organizasyon vardı. Yönetiminden, Kıyık halkından, hocasından, gençlerin yüksek potansiyelinden kaynaklanan bir enerji ile yürüyordu futbol branşı.
Fakat basketbol, voleybol ve hentbol branşları tamamen babamın enerjisiyle kuruldu, ayakta kaldı uzun yıllar ve büyük başarılar getirdi Tuncaspor’a. Basketbol’da üç yıl üst üste Edirne İl şampiyonu oldu Tuncaspor. O yıllarda basketbola gönül vermiş Edirnelilerin en başarılı oyuncuları Tuncaspor formasını giymiştir. Ben de lise ve üniversite yıllarımda Tuncaspor’un basketbol takımında forma giydim.

ANTRENMANLARI DA TAKİP EDERDİ
Mimar Sinan Spor Salonu’nda haftanın iki günü basketbol, iki günü de voleybol olmak üzere antrenmanları vardı Tuncaspor’un. Ben basketbol takımının oyuncusu olarak orada olduğum gibi voleybol antrenmanlarında babamın yanında oluyordum. Yani babam takımın maçlarının yanında antrenmanlarını da takip ediyor, kulübün içinde her şeyi yaşıyordu günü gününe. Voleybolda da uzun yıllar Edirne İl Temsilciliği yaptı babam.

Kulübün lisans işlerinin tamamını kendisi hazırlar, Ankara’ya gönderir, takip ederdi. Kulüpte başkan, yönetici, organizasyon sorumlusu, yazıcılık yaptı. Bütün bu işleri büyük bir keyifle tamamen amatör ruhla yaptı.
Bu kadar işin gücün arasında akşamları bizlere mutlaka zaman ayırırdı. İki kardeşiz, ağabeyim ve benim gelişimimde babamın ve yine öğretmen olan annemin büyük emekleri vardır. Evin içinde ikisi de eşit söze sahiptiler annem ve babam. Babam dışarıda yaşadığı sorunları asla eve taşımazdı. Ama Tuncaspor’un başarısız olduğu günlerde üzüntülü hallerini hissederdik evin içinde.

GEZMEYİ VE GEZİ ORGANİZASYONU YAPMAYI SEVERDİ
Gezmeyi çok severdi babam ve annem. O yıllarda küçük olan bizleri de arabaya alır, her yıl Türkiye’nin değişik bölgelerine gezerdik birlikte. Diyebilirim ki Türkiye’nin bütün bölgelerine gezdik.”
14 YIL ARAYLA VEFAT ETTİLER
Aysun hanımın 1991 yılında ölümü çocuklarının evlenmelerini görememesine neden olur. İlerleyen yıllarda Gülistan hocanın üç torunu olur Aysun, Aydan ve Ayşe Deniz. Gülistan hocamız da 2005 yılında yüksek tansiyon nedeniyle yaşama veda eder.
Gülistan Şenyurt çalışarak, üreterek Edirne Amatör Spor dünyasına adını altın harflerle yazdırır.

VOLEYBOL, TUNCASPOR VE GÜLİSTAN ŞENYURT
Tuncaspor voleybol takımında oynayan Melih Atalan ile voleybol, Tuncaspor ve Gülistan Şenyurt’u konuştuk. Anılar için uzun yıllar öncesine döndük öncelikle.
“1957 yılı Edirne doğumluyum. Bütün öğrenim ve iş hayatım Edirne’de geçti.
36 yıl Edirne Olin’de çalıştıktan sonra emekli oldum. Son 7 yıldır Halk Eğitim’de resim eğitimi ve çalışmaları yapıyorum. Geçen yıl Devecihan’da ‘Tuvallerde Edirne’ isimli sergi açtım, oldukça ilgi gördü bu çalışmam. Şimdi yeni çalışmalarım var önümüzdeki yılda bunlarla ilgili bir sergi daha açmayı düşünüyorum.
Voleybola lise yıllarımda başladım. Alt yapı, eğitim olmadan hobi olarak başlayan bir çalışmaydı bu spor dalı.

GÜLİSTAN HOCA BENİ TUNCASPOR’LU YAPTI
Çocukluk yıllarımda başlayan voleybol sevgisi çalıştığım iş yerinde Olin formasını giymemle başladı. Müesseseler arası voleybol turnuvasında oynadığım dönemde Gülistan hoca ile yolumuz kesişti. Tuncaspor voleybol takımı kurmak istediğini belirterek Tuncaspor formasıyla oynamak ister misin diye sordu. Anneannem Atlarbayırı’nda oturuyordu, Kıyık’a yabancı değildik zaten, arkadaşlarımız da vardı.
Voleybolu seviyordum kabul ettim ve Tuncaspor’lu oldum. 1980 ile 83 arasında üç yıl formasını giydim Tuncaspor’un. O yıllarda kulüpler arasında ciddi, çekişmeli maçlar oynanıyordu. Saraçhane, Ayşekadın, Edirne DSİ, Tuncaspor arasında çok kıran kırana maçlar oluyordu. Sonunda iki yıl final oynadık, finalde hep DSİ’ye kaybettik. Oldukça güçlü bir takımları vardı ve DSİ kendi salonunda iyi olanaklarla hazırlanıyordu turnuvalara.
ANTRENÖR , MALZEMECİ, ŞOFÖR
Gülistan hocamız sadece voleybolu değil bütün sporları seviyordu. Spor aktiviteleri olması için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Bizleri deplasmanlara kendi Murat 131 arabasıyla götürüyordu tıkış, tıkış biniyorduk o arabaya. Malzemelerimiz de bagajda. Düşünüyorum da kim yapar ki bu fedakarlığı günümüzde. Ki Gülistan hocamız bir devlet memuru sonuçta ve her yere, her şeye yetişiyor Tuncaspor ve spor aşkı için.
ANTRENMANDAN SONRA DUŞ ALAMAZDIK
Gülistan hocamız aynı zamanda takımımızı çalıştırıyordu. Antrenör, malzemeci, şoför, bütün işler Gülistan hocanın üzerindeydi ve hepsini severek yapıyordu. Formaları biz oyunculara zimmetlemişti. Ama eşofmanlar, topları çuvalla hep arabasında taşıyordu.
Haftanın iki günü antrenman yapıyorduk, hiçbir antrenmanı kaçırmaz hep bizim yanımızda, bizleri çalıştırırdı. O dönemde antrenmanlar da, maçlar da Mimar Sinan’da oynanıyordu. Antrenmanlarda salon soğuk, duşlar akmaz, antrenman bitince giyiniriz, sarınırız soğuk kış şartlarında öyle giderdik kahveye veya evlerimize.
TUNCASPOR’U ARIYOR, ÖZLÜYORUM
Voleybolu halen seviyorum, televizyonda izleyerek takip ediyorum. Bizim dönemimizde servis geçti kuralı yüzünden çok uzardı voleybol. Şimdi çok daha hızlı, daha teknik ve atletik oldu voleybol. Tuncaspor’la uzaktan da olsa ilgim hiç kesilmedi sporu bıraktıktan sonraki yıllarda.
Geçen yıl Bölgesel Lige çıkana kadar hep takip ediyorduk Tuncaspor’un maçları. Maçlarda çocukluk arkadaşlarımızla da buluşuyor, Saraçhane setlerinin üzerinde doğal Tuncaspor tribünlerinde özlem giderip, gençlik anılarımızı tazeliyorduk.”

Yarın: Ferhat Kamallarlı